ตอนที่ 34 พบห้าสิงห์จุฬาเทศ

ตำรวจ ได้นำตัว 3 ฮีโร่ ซึ่งกลายเป็นผู้ต้องหาอีกครั้ง กำลังจะไปที่รถที่จอดอยู่หน้าห้างแห่งนี้ ซึ่งมีพรหล้าและโคอัญชัญตามมาด้วย  เดินผ่านบริเวณโถงของพลาซ่าซึ่งเป็นที่ที่มีงานอีเว้นท์โปรโมทภาพยนตร์จาก ต่างประเทศ เรื่องจักรพรรดิ์แห่งดาวดองก้า มีคนแต่งตัวเป็นหุ่นยนต์เดินไปมาอยู่สองสามตัวใกล้ๆยานอวกาศจำลอง  อุชุกรมองดูซาลาเปาในมือตัวเองอยู่เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ บอกกับเพื่อนว่า "เอ๊ย เด็กคนเมื่อกี้ไง รีบไปตามเด็กคนนั้นกันเร็ว สงสัยว่าจะเป็นคนไขปริศนารหัสลับของเราได้ น่าจะใช่นะ เป็นเด็กผู้หญิงใส่กางเกงขาสั้น บอกชื่ออาหารภาษาเกี๊ยมอี๋ จุดแดงบนซาลาเปาสีก็เพี้ยนไม่เหมือนสีแดง พูดสุภาพด้วย"
 

รวินันท์และจารุกรได้ฟังก็เห็นด้วย ทั้งสามกำลังจะหนีการจับกุมตัวของตำรวจ ทันใดนั้นเองก็มียานบินลำหนึ่งสีขาวนวลรูปร่างคล้ายซาลาเปา บินเข้ามาทางด้านหน้าของห้าง ความกว้างของยานบินผ่านเสาด้านในห้างเข้ามาได้พอดี จอดลงขวางหน้าตำรวจ ประตูยานได้เลื่อนเปิดขึ้น มีชายหนุ่มห้าคนสวมชุดประหลาดคล้ายไอ้มดแดงบวกกับตันอเมริกา ถึอปีนเลเซอร์ยิงเข้าไปที่ตำรวจแต่ละคนโดยที่ไม่มีใครได้ทันตั้งตัว ตำรวจทุกคนที่ถูกยิงกระดุกกระดิกตัวไม่ได้เลยแม้แต่จะกระพริบตา
 

ชายหนุ่มทั้งห้าคนซึ่งมี หน้าตาเหมือนนายมะห่ำไม่มีผิดเพี้ยน หนึ่งในนั้น ตะโกนพร้อมกวักมือเรียกรวินันท์อย่างร้อนรนว่า"อาจารย์ครับ ขึ้นยานกันมาเร็ว ด่วนเลยๆ"  รวินันท์เมื่อได้สบสายตากับลูกศิษย์ก็เข้าใจเรื่องราวทันที พร้อมทั้งเรียกเพื่อนอีกสองคน รวมทั้งพรหล้าและโคอัญชัญ คุณหมออิดออดลังเลไม่แน่ใจว่าควรจะขึ้นหรือไม่ขึ้นดี  รวินันท์รีบฉุดแขนของคุณหมอให้ขึ้นยานพลางพูดกับโคอัญชัญว่า "ขึ้นมาก่อนครับตอนนี้ไม่มีเวลาอธิบาย เดี๋ยวค่อยคุยกันในยาน" พรหล้าอยากไปอยู่แล้วและอยากให้คุณหมอไปเป็นเพื่อนด้วยก็ดันหลังของโคอัญชัญ ให้ขึ้นยาน คุณหมอจึงยอมขึ้นยานพร้อมกันกับอุชุกรและจารุกรพลางคิดไปว่าตอนนี้ตัวเองคงกำลังฝันอยู่  พรหล้าเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ยิ้มอย่างมีความสุขในสถานการณ์อย่างนี้ ลืมตัวพูดกับตัวเองว่า "อูฮู ตื่นเต้นยังกะในหนังแหนะ" ส่วนคุณหมอเมื่อขึ้นมาแล้วก็ยิ่งลังเลเมื่อเห็นหน้าของผู้ที่มากับยานทั้ง ห้าคนอย่างชัดๆ  สามคนจัดแจงช่วยให้ผู้โดยสารมาใหม่นั่งประจำที่นั่งที่จัดเป็นรูปวงกลม ที่ทุกคนสามารถมองเห็นหน้ากันได้สะดวก พร้อมทั้งเลื่อนนวมนิรภัยจากด้านบนลงมาล็อกกับเก้าอี้นั่งด้านล่าง อีกสองคนไปควบคุมยาน  ยานซาลาเปานี้ได้ปิดประตูลง พร้อมทั้งบินออกไปจากบริเวณโถงของศูนย์การค้าแห่งนี้อย่างรวดเร็วและไร้ร่องรอย

ถึงตอนนี้ตำรวจที่ถูกแสงเลเซอร์ยิงเริ่มขยับตัวได้แล้ว ทุกคนกำลังงงว่าทำไมตัวเองมายืนอยู่ที่นี่ บางคนจำได้ว่ากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่บ้าน บางคนจำได้ว่ากำลังจับกุมตัวสามหนุ่มอยู่ แต่ไม่มีใครจำเรื่องที่มียานมาลงและถูกยิงด้วยแสงเลเซอร์แม้แต่คนเดียว  ประชาชนผู้เห็นเหตุการณ์อยู่ในห้างต่างพากันตกละลึงไม่เชื่อสายตาตนเอง  หนึ่งในทีมงานโปรโมทหนังซี่งแต่งตัวเป็นหุ่นยนต์ซึ่งโดนแสงเลเซอร์เข้าไปโดยบังเอิญก็เริ่มขยับตัว พอนึกได้ว่ากำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่จึงกดปุ่มที่หน้าท้องของตัวเอง มีแสงและเสียงเพลงออกจากตัว  มนุษย์หุ่นยนต์อีกสองตัวเมื่อได้สติก็เต้นตามจังหวะเพลง พอเพลงจบก็โค้งคำนับคนดู  ผู้ชมทั้งหลายต่างปรบมือกึกก้อง ชมไม่ขาดปากว่าหนังเรื่องนี้โปรโมทได้สุดยอดจริงๆ จะต้องซื้อตั๋วเข้าไปดูอย่างแน่นอน  นักข่าวทั้งหลายต่างก็รายงานข่าวไปในทำนองว่า 3 หนุ่มร่วมมือกับเครือสหมงกุฏพิล์มและวอร์เนอร์บีนี่ประสบความสำเร็จอย่างสูง ในการโปรโมทหนังเรื่องจักรพรรดิ์แห่งดาวดองก้า ด้วยเทคนิคที่ตื่นตาตื่นใจ แทบไม่น่าเชื่อว่าจะทำได้ขนาดนี้

บนยานซาลาเปา ชราธรหนึ่งในชายหนุ่มซึ่งมีใบหน้าพิมพ์เดียวกับนายมะห่ำซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามของโคอัญชัญเหมือนจะรู้ความคิดของคุณหมอ ยิ้มให้โคอัญชัญพร้อมกวาดสายตาไปยังสามหนุ่มและพูดว่า "ผมขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับ ผมชื่อชราธร หรือเรียกชื่อเล่นผมว่าไชใหญ่ เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องซากดึกดำบรรพ์และเป็นผู้จัดการเกี่ยวกับซากปัจจุบัน คือเป็นทั้งนักบรรพชีวินวิทยาและสัปเหร่อ ที่นั่งขับยานอยู่ทางด้านขวาชื่อรนนะดี หรือชื่อเล่นว่าไชดี เป็นนักควบคุมยาน ปกติคอยควบคุมเครื่องบินให้เด็กๆเล่นในสวนสนุก ไม่ได้มานั่งคุมยานที่นี่อย่างนี้หรอกครับ   นั่งอยู่ด้านซ้ายของไชดีคือรัดชานม หรือไชเล็ก เป็นนักธุรกิจขายชานมเป็นถุงๆ" พูดถึงตรงนี้ ทั้งไชดีและไชเล็กหันหลังมายิ้มให้กลุ่มผู้โดยสารมาใหม่

ไชใหญ่พูดต่อ "ที่นั่งข้างขวาของผมคือบวรลุก หรือไชลุก เป็นนักการธูปเชี่ยวชาญเรื่องธูปทุกชนิด ปกติทำงานอยู่ศาลเจ้า  ส่วนที่นั่งทางซ้ายของผมคือพูดทีพัด หรือไชพัด บางทีพวกเราก็เรียกไชพัดว่า ไชหมอ เป็นหมอนวดแผนโบราณผู้เชี่ยวชาญด้านกายภาพบำบัด" ไชลุกและไชพัดยิ้มและพยักหน้าให้ผู้มาเยือนยานซาลาเปา ไชใหญ่พูดต่อ "ชื่อเล่นของพวกเราได้มาตั้งแต่ตอนที่พวกเรายังเป็นเด็กอยู่  ของผมตั้งแต่บังคับนิ้วได้ก็เริ่มไชทุกอย่างที่อยู่ใกล้นิ้วชี้ คุณแม่ตื่นเต้นมากที่ได้เห็นบอกว่า ดูซิไชใหญ่เลย  ของไชดีเขาเป็นลูกรักหลานรักของครอบครัวเพราะใช้ไม้ปั่นหูให้ทุกคน จนทุกคนชมว่าไชดี  ไชเล็กนี่ไม่ชอบไชเอาซะเลย เวลาถูกขอร้องให้เจาะไชอะไร ทำได้นิดเดียวก็ไม่เอาแล้ว ก็เลยได้ชื่อไชเล็ก
 

ส่วนไชลุกนี่สุดยอด ฝีมือถ้าได้ใช้นิ้วไชส่วนไหนจะต้องขนลุก ไชพัดเป็นโรคจิตเจอหมอที่ไหนเป็นต้องใช้นิ้วจี้ไชที่หน้าท้องไม่ว่าจะเป็น หมอคน หมองู หมอดู หมอผี ทุกหมอล่ะครับ ตั้งแต่เป็นหมอนวดมาก็ไม่ละเว้นที่จะไชตัวเอง แล้วเวลาไชก็ต้องพูดไปด้วยและใช้อีกมือหนึ่งคอยพัดไปด้วย ตลกน่าดูทั้งพูดทั้งไชทั้งพัด  ไชใหญ่พูดต่อ "พวกเรามีชื่อกลุ่มที่ใช้เรียกตอนปฏิบัติการว่าห้าสิงห์จุฬาเทศ ชื่อนี้ได้มาเพราะพวกเราทั้งห้าคนชอบเล่นว่าวเป็นชีวิตจิตใจ ทั้ง เช้าสายบ่ายเย็น ทั้งในร่มและกลางแจ้ง ในห้องน้ำ ห้องนอน ทั้งยืนเล่น นั่งเล่นและนอนเล่น มีหลายคนสงสัยว่าเล่นว่าวได้อย่างไรในห้องน้ำห้องนอนและในร่ม ซึ่งพวกเราต้องคอยอธิบายบ่อยๆเวลาที่มีคนถาม ว่าบางทีนอนอยู่ในห้องนอนพวกเราก็เปิดพัดลมเบอร์แรงสุด แล้วก็ถือว่าวให้พัดลมพัดให้ว่าวลอย หรือเวลาอยู่กลางแจ้งเมื่อว่าวติดลมบนแล้วบางทีพวกเราก็เข้ามานั่งชักสายป่านในร่มที่มีหลังคาบังแดด ไม่ว่าจะเป็นใต้เต้นท์ผ้าใบหรือหลังคาระเบียงบ้าน ส่วนในห้องน้ำนี่ชอบสุดเพราะว่ามันท้าทายดีต้องคอยเลี้ยงตัวให้ดีในที่ที่ จำกัด และต้องมีลมแรงพัดผ่านเวลาที่จะปล่อยว่าวในห้องน้ำที่ไม่มีหลังคา พวกเราชอบเล่นว่าวแบบหักโหมไม่รู้จักเวล่ำเวลา เล่นแบบไม่อายฟ้าอายดิน เล่นไม่บันยะบันยัง เล่นจนเมื่อยมือเมื่อยแขน จนกระทั่งแม่มาเห็นก็ยังไม่ยอมเลิกเล่น ที่สร้างชื้อเสียงให้กับ เรามากที่สุดก็คือการแข่งขันเล่นว่าวทีมโดยใช้ว่าวจุฬาที่ทำด้วยไม้ไผ่สายป่านและกระดาษชั้นดีจากต่างประเทศ จนได้สมญาว่าห้าสิงห์จุฬาเทศ"  

ไชใหญ่หันมาทางรวินันท์และพูดต่อ "อาจารย์คงรู้เรื่องทุกอย่างโดยอ่านจากสายตาผมแล้วนะครับ แต่ผมขออนุญาตเล่าเรื่องให้คนอื่นๆที่ยังไม่ทราบต่อนะครับ"  รวินันทืพยักหน้าให้ ไชใหญ่พูดต่อ "พวกเราเป็นนักเรียนนักเดินทางของอาจารย์รวินันท์ในอนาคต ได้รับมอบหมายให้มาช่วยพวกอาจารย์ในอดีตก็คือตอนนี้ เป็นโครงการพิเศษที่อาจารย์รวินันท์มอบหมายมาให้ทำ เพื่อแก้ไขข้อผิดพลาดที่พวกอาจารย์ทำในอดีต อธิบายสั้นๆก็คือ พวกอาจารย์มาในครั้งนี้ไม่สามารถลุบรรลุวัตถุประสงค์ในการขัดขวางการปล้นที่ สนามบินมาลัยแลนด์ซึ่งทำให้พวกก่อการร้ายประสบความสำเร็จในการทำลายผู้บริสุทธิ์จำนวนมากกว่า 300,000 คน" 
 

อุชุกรส่ายหน้าผิดหวัง จารุกรพีมพำออกมาว่า "โธ่ ไม่น่าเลย" 
 

ไชหมอพูดต่อ "ขณะนี้เรากำลังพาคุณๆทั้งหมดไปที่เมืองหูเม๋น เพราะเราสืบทราบมาว่าตอนนี้พวกปล้นสนามบินได้ไปถึงที่นั่นแล้วเพื่อพบกับ กลุ่มผู้ก่อการร้าย"
 

คุณหมอโคอัญชัญรู้สึกอีดอัดจึงพูดถามขึ้นมาว่า "แล้วเราสองคนทำไมต้องมาด้วย" พูดพลางชี้นิ้วไปที่พรหล้าและตัวเอง
 

รวินันท์พูดตอบแทนไชหมอ "ถ้าไม่มาด้วยพี่พี่จะต้องเสียชีวิตเพราะถูกทำร้าย"
 

อุชุกรมีสีหน้าเศร้าขี้นมาทันที น้ำตาจะไหล ตอนนี้เขารู้ทันทีว่าทำไมเขาจึงกลัวการมีความรัก  จารุกรหน้าเศร้าไม่แพ้กันพูดอะไรไม่ออก  ทุกคนเงียบไปพักหนึ่ง ไชใหญ่ต้องการเปลี่ยนบรรยากาศนี้จึงพูดขึ้นว่า "ผมมีข่าวดีที่จะบอก ก็คือในยุคของเราหลังจากที่อาจารย์รวินันท์กลับไป ต่อมาอีก 10 ปี เราสามารถสร้างยานข้ามเวลาอย่างที่ทุกท่านเห็นอยู่ในขณะนี้ ซึ่งทำให้เราสามารถเปลี่ยนเหตุการณ์เก่าๆที่ไม่พึงประสงค์ได้บ่อยขึ้น"

โคอัญชัญยังไม่หายอึดอัด สงสัยว่าทำไมตัวเองจึงได้ฝันเหมือนจริงมากแล้วยังไม่ยอมตื่นซักที ไม่มีทางที่เหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นจริงขึ้นมาได้ แถมห้าสิงห์จุฬาเทศยังมีหน้าตาเหมือนนายมะห่ำอีก ยังไงก็ไม่มีทางเชื่อ จึงถามเรื่องที่ค้างคาใจมาตั้งแต่เจอพวกห้าสิงห์ฯที่ศูนย์การค้าแล้วว่า "แล้วทำไมทุกคนต้องมีหน้าตาเหมือนนายมะห่ำด้วย"

อ่านต่อตอนต่อไป