Login Name:
Password:
Language :
Remember

 

 


 


ตอนที่ 31 แฟนคลับจริง-ปลอม
 

 

 ห้องอัดรายการที่นี่ตีสนิทของสถานีโทรทัศน์ช่อง 1 บางกะปอม ซึ่งตั้งอยู่ในตึกเดียวกับศูนย์การค้าอรุณตุนสุข หลังจากที่นักร้องฮีโร่ อุ จา ระ ร้องเพลงจบ พิธีกรทั้งสามกล่าวปิดรายการ แฟนคลับทั้งหลายต่างก็วิ่งกรูกันเข้ามาหน้าเวทีหวังจะได้ใกล้กับ 3 หนุ่มให้ชิดที่สุด แม้ว่าเจ้าหน้าที่ห้องส่งจะห้ามพยายามจะจัดให้อยู่ในระเบียบอย่างไรก็ไม่เป็นผล เนื่องจากจำนวนผู้คลั่งไคล้ในตัว 3 ฮีโร่เสียงดีกำลังอยู่ในอารมณ์รักและชื่นชมเป็นที่สุด ไม่นึกเลยว่านอกจากจะหล่อ นิสัยดี เก่งกาจสามารถ ขนาดนี้ ยังจะมีเสียงร้องที่ไพเราะบวกกับเนื้อเพลงที่กินใจ ใครเล่าจะหักห้ามไม่ให้รัก และ หลงใหลใน 3 พระเอกของเราได้ ผู้ชมทางบ้านมีจำนวนไม่น้อยที่ซึ้งถึงขนาดกอดทีวีร้องไห้อยู่ในเวลานี้

 

แต่ในบรรดาแฟนๆในห้องอัดรายการมีคนอยู่กลุ่มหนึ่งซึ่งดูไม่เหมือนแฟนคลับทั่วไปเพราะพวกเขาใส่ชุดเหมือนพนักงานโรงงานยาใส่หมวกผ้าสีขาว ใส่ถุงมือและมีผ้าปิดปากปิดจมูกด้วย ทั้งชายหญิงมีอยู่สิบกว่าคนต่างถือของมาคนละชิ้นต้องการขอลายเซ็นจากอุ จา ระของพวกเรา นายมะห่ำและ 3 ฮีโร่ ต่างก็พยายามเอาใจแฟนๆด้วยการจับมือ รับของที่แฟนๆมอบให้ และเซ็นชื่อบนหลังรูป กระดาษ หรือสมุด บางคนก็ให้เซ็นบนเสื้อ บนหน้าผากก็มี นายอุชุกรอยู่ใกล้กับกลุ่มพนักงานที่อยู่ในชุดพนักงานโรงงานยามากที่สุด อุชุกรยิ้มทักทายและพูดคุยกับชายหนุ่มผิวคล้ำที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม ถามว่า “พี่ๆมากันในเครื่องแบบเต็มยศเลยนะครับเนี่ย พี่มาจากไหนครับ
 

ผมชื่อโย่งครับ ผู้จัดการโรงงานของเราใช้พวกผมให้มาครับ พวกเราก็อยากจะมาอยู่แล้วด้วย อยากได้เจอคนดังอย่างพวกคุณๆ แต่ตอนนี้เป็นเวลาทำงานของพวกเรา ผู้จัดการอนุญาตให้พวกเรามาตอนนี้ได้ แต่พวกเราต้องมาในชุดทำงาน ไม่งั้นท่านไม่อนุญาต ท่านคงอยากให้คนอื่นเห็นว่าโรงงานของเราพนักงานทำงานอย่างถูกสุขอนามัย” นายโย่งตอบ
 

อุชุกร “ของพวกนี้จะให้พวกเราหรือครับ แปลกดีนะครับไม่ค่อยเห็นมีใครให้ของแบบนี้พวกเรา” อุชุกรชี้ไปทางของแต่ละอย่างที่พวกเขาถือมา มีทั้ง แก้วน้ำ ขวดน้ำ กล่องกระดาษทิชชู่ จานเงิน แจกัน ที่เขี่ยบุหรี่ โคมไฟ ถังขยะและมีดด้ามเล็ก
 

นายโย่ง “อ้อของพวกนี้ไม่ได้ให้หรอกครับ ผู้จัดการบอกว่าแค่อยากให้จับให้เป็นสิริมงคล
 

อุชุกร “แล้วต้องเซ็นชื่อด้วยไหมครับ
 

นายโย่ง “ไม่ต้องเซ็นก็ได้ครับ จะได้ไม่เสียเวลาคุณๆ มากนัก แต่ช่วยเซ็นในรูปและสมุดที่พวกเราเตรียมมากันเองด้วยนะครับ
 

อุชุกร “เอาเลย เอามาเลย ยินดีอย่างยิ่ง
 

อุชุกรทยอยแตะของทีละอย่างที่กลุ่มชุดพนักงานโรงงานยานำมาให้พร้อมทั้งเซ็นชื่อในรูปภาพและสมุด พนักงานกลุ่มนี้พยายามจะเข้าใกล้รวินันท์และจารุกร แต่ก็เข้าไปไม่ถึงเพราะมีกลุ่มอื่นๆแย่งกันเข้าไปถ่ายรูปขอลายเซ็นกันแน่นไปหมด 

 

ในที่สุดการเอาใจแฟนคลับทั้งหลายในห้องอัดรายการก็ผ่านพ้นไปด้วยดี แฮปปี้กันทั้ง 3 ฝ่าย ทั้งคนจัดรายการ แขกรับเชิญ และผู้ชม

 

ขณะเดียวกันพวกสมุนโจรที่รู้ว่า กลุ่มฮีโร่ อัดรายการเสร็จแล้ว ก็ได้ไปประจำที่ในลิฟต์ทุกตัว ตัวละ 8 คน ลิฟต์ในตึกนี้มีทั้งหมด 20 ตัวเป็นลิฟต์ขนาดจุคนได้ประมาณ 15 คน สมุนโจรอยู่กันทุกตัว ตัวละ 8 คน ก็ใช้คนถึง 160 คน นับว่าไม่ธรรมดาเลยกับการปฏิบัติงานครั้งนี้ และ 160 คนนี้ตอนนี้บางคนก็เริ่มจะเวียนหัวกันบ้างแล้วเพราะว่าต้องอยู่ในลิฟต์ขึ้นๆ ลงๆ อยู่อย่างนั้น ต้องรอจนกว่าปฏิบัติงานเสร็จหรือไม่ก็รอให้พรรคพวกแจ้งข่าวมาทางโทรศัพท์มือถือ
 

เวลาแห่งการรอคอยนั้นก็มาถึง เมื่อเจ้าหน้าที่สถานีโทรทัศน์ได้มาส่ง 3 ฮีโร่และสองสาวพรหล้ากับโคอัญชัญ ถึงหน้าลิฟต์เพื่อจะไปชั้นที่จอดรถ ส่วนนายมะห่ำและครอบครัวต้องการไปช้อปปิ้งต่อ และเด็กๆก็อยากไปเที่ยวเล่นสวนสนุกในศูนย์การค้าแห่งนี้จึงแยกกันไปคนละทาง

พอลิฟต์เปิด สมุนโจร 8 คนในลิฟต์ตัวนั้นพอเห็น 3 ฮีโร่และสองสาว ก็ดีใจ หนึ่งในนั้นพูดขึ้นว่า “ฮั่นแน่ อุ จา ระ อยู่นี่เอง
 

ฮีโร่และสองสาวยิ้มไม่พูดอะไร มีแต่เพียงรวินันท์ เท่านั้นที่รู้สึกผิดสังเกต พอลิฟต์ปิดเหล่าสมุนโจรก็เริ่มออกลวดลาย 6 คน เข้ามาจับแขนอุ จา ระ คนละข้าง แล้วพูดในทำนองว่า ดีใจจัง ที่ได้เจอ คุณเก่งจริงๆ อีกสองคนเตรียมยาสลบ รวินันท์ซึ่งระวังตัวอยู่แล้วพอเห็นสายตาของสมุนโจรที่กำลังเตรียมยาสลบ ก็รีบสะบัดตัวหลุดจากมือของสมุนโจร 2 คน ที่จับแขนตัวเองอยู่ พร้อมทั้งเข้าไปแย่งผ้าเช็ดหน้าที่ชุ่มไปด้วยน้ำยา แล้วตะโกนบอกพรรคพวกว่า “พวกนี้มียาสลบ” คราวนี้จึงเกิดฉากบู๊ต่อสู้กันในลิฟต์ขึ้น สมุนโจรคนหนึ่งโดนยาสลบที่ตัวเองเตรียมมาสลบไปแล้วโดยรวินันท์ ส่วนสมุนโจรอีก 7 คน กำลังงง ว่าทำไมถึงปล่อยให้พวกพระเอก ตีเอา ตีเอา ตัวเองทำอะไรไม่ทันเลยสักอย่าง
 

พอลิฟต์ถึงชั้นที่จอดรถ พวกพระเอกทั้ง 3 และสองสาวต่างก็วิ่งออกจากลิฟต์ทันทีหวังว่าจะไปขึ้นรถให้เร็วที่สุด แต่ก็ต้องชะงักเพราะว่า วิ่งไปไม่กี่ก้าวก็เห็นพวกสมุนโจรอีกกลุ่มหนึ่งรออยู่ที่รถของพรหล้าที่จอดอยู่ มีคนหนึ่งตะโกนบอกพวกว่า “เฮ้ยทางนี้โว้ย พวกมันมาแล้ว” แล้วทั้งหมดก็วิ่งมาทางกลุ่มของฮีโร่ขวัญใจ
 

หนุ่มและ 2 สาวจึงต้องวิ่งกลับมาที่ลิฟต์ตัวเดิม กดลิฟต์ปิดก่อนที่พวกนั้นจะวิ่งมาถึง พวกสมุนโจร 7 คนที่ยังนั่งงงอยู่ในลิฟต์ ก็งงต่อไปอีกว่าพวกนี้กลับมาทำไมอีก ยังซ้อมพวกตนไม่พออีกหรือ พอเริ่มหายงง ก็พยายามจะลุกขึ้น ส่วนอีกคนก็ยังหลับเพราะฤทธิ์ยาสลบ  พอดีลิฟต์เปิด 3 หนุ่ม 2 สาวจึงวิ่งออกมาเป็นชั้นที่มีสวนอาหารฟาสฟู้ดตั้งอยู่ พรหล้าวิ่งไปพลาง พยายามโทรศัพท์ไปพลาง วิ่งไปสักพักก็ถึงตรงที่แลกคูปองอาหาร ก็หยุดเพราะไม่เห็นพวกสมุนโจรตามมา พรหล้าได้แจ้งข่าวให้กับบอกอ พร้อมทั้งประสานงานไปยังตำรวจถึงเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คุณหมอโคอัญชัญก็คอยระวังว่าจะมีพวกสมุนโจรตามมาอีกหรือไม่ ส่วนเจ้า 3 หนุ่มมัวแต่สนใจพวกอาหารที่กำลังส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายอยู่ในขณะนี้ ยิ่งเห็นคนถืออาหารเดินไปเดินมาก็ยิ่งเกิดอาการอยากชิมเกิดขึ้น

 

เวลานี้ก็เริ่มมีคนสังเกตและจำ 3 ฮีโร่ของพวกเราได้ จึงมีคนที่เดินไปเดินมา เข้ามาแวะทักทาย และขอลายเซ็นบ้าง สักพักกลุ่มคนที่มาทักเริ่มมากขึ้นและเริ่มมีการมาจับแขนอีกแล้ว อุ จา ระ ของเราก็พยายามเต้นฟุตเวิร์คหลบหลีกการถูกจับ ที่แท้นอกจากบุคคลทั่วไปที่รู้จัก 3 หนุ่มทางทีวีแล้ว พวกสมุนโจรที่ขึ้นลงลิฟต์เล่นเป็นสิบสิบรอบพอทราบจากเพื่อนว่า พวก 3 หนุ่มหนีมาอยู่ชั้นนี้ ก็ทยอยมารวมกลุ่มกันหวังจะจับตัว 3 หนุ่มไปให้หัวหน้าตามแผนที่เตรียมมาแต่แรก
 

จารุกรบอกเพื่อนว่า “ท่าจะไม่ค่อยดีแล้ว พวกเราหนีดีกว่า” คนอื่นๆ ก็เห็นด้วย แต่จะหนีไปทางไหนล่ะ พวกนี้มีอยู่เยอะแยะไปหมด ยังไม่ทันที่จะตกลงใจได้ว่าจะหนีไปทางไหน ก็ปรากฏว่ามีชายฉกรรจ์ หลายกลุ่ม หน้าตาโหดเหี้ยมดุร้าย พากันวิ่งมาทาง 3 ฮีโร่ของเราพร้อมๆ ตะโกนว่า “ขอลายเซ็น ขอลายเซ็น” สลับกับคำว่า “ขอจับหน่อย ขอจับหน่อย
 

หนุ่ม วิ่งหนีอย่างไม่เป็นขบวน วิ่งวนไปมา โดยมีสองสาวยืนดูอยู่ ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
 

พวกเหล่าร้ายตามจับ 3 หนุ่มไม่ทันเริ่มจะมีอารมณ์โกรธ มีการผลักโต๊ะ เก้าอี้ ที่อยู่ในบริเวณฟาสฟู้ดหรือสวนอาหาร ทำให้ประชาชนลูกค้าที่มาใช้บริการสวนอาหารแห่งนี้เริ่มแตกตื่น ร้องวี๊ดว้าย ไปทุกแห่งที่พวกสมุนโจรไปถึง แต่ก็มีลูกค้าหลายคนไม่หวั่นไหวกับสิ่งต่างๆรอบตัว ยังคงปักหลักรับประทานอาหารอย่างขะมักเขม้นและเอร็ดอร่อย สิ่งที่เกิดขึ้นสำหรับพวกเขาเป็นเพียงการแสดงโชว์ชุดพิเศษเท่านั้น

 

เวลานี้ผู้คนก็ทยอยกันเดินออกมาจากบริเวณสวนอาหารมายืนดูอยู่รอบนอก เพราะพวกผู้ร้ายมันชักจะเอาใหญ่มีการขว้างเก้าอี้ทุ่มใส่พวก 3 หนุ่ม

หนุ่มของเราเริ่มคิดหนทางตอบโต้พวกคนร้าย เพราะหนีมานานแล้วเริ่มเบื่อไม่สนุก จารุกรเป็นคนเริ่มเปิดงานก่อนคนแรก

 

บทนำ

อ่านตอนต่อไป

 
Tag: เรียนออสเตรเลีย,ศึกษาออสเตรเลีย,เรียนต่อออสเตรเลีย,ศึกษาต่อออสเตรเลีย,เรียนต่อต่างประเทศ,ศึกษาต่อต่างประเทศ,ประเทศออสเตรเลีย,ออสเตรเลีย,ไปออสเตรเลีย,ศูนย์แนะแนวการศึกษา,แนะแนวการศึกษา,ให้ข้อมูลการศึกษาต่อ,เรียนและทำงาน,เรียนภาษา,เพลงสากล,สมัครเรียนต่อออสเตรเลีย,สมัครเรียนต่อ,เรียนและทำงานในออสเตรเลีย,เรียนและทำงานในต่างประเทศ,หางานที่ออสเตรเลีย,เรียนต่อปริญญาตรี,เรียนต่อปริญญาโท,จัดหาหลักสูตร,คำตอบศึกษาต่อ,งานสัมมนาศึกษาต่อต่างประเทศ,นิทรรศการศึกษาต่อต่างประเทศ,สถาบันการศึกษาออสเตรเลีย,มหาวิทยาลัยออสเตรเลีย,ปริญญาตรี,ปริญญาโท,ปริญญาเอก,อนุปริญญา,ปริญญาออสเตรเลีย,ประกาศนียบัตรออสเตรเลีย,โรงเรียนในออสเตรเลีย,อุดมศึกษาออสเตรเลีย,หลักสูตรออสเตรเลีย,ระบบการศึกษาออสเตรเลีย,ใช้ชีวิตออสเตรเลีย,คำถามเรียนต่อออสเตรเลีย,ขอวีซ่านักเรียนออสเตรเลีย,อยู่ถาวรออสเตรเลีย,คนไทยในออสเตรเลีย,นักเรียนไทยในออสเตรเลีย,เรียนต่อที่ไหนดี,การศึกษาออสเตรเลีย,การเรียนออสเตรเลีย,หางานร้านอาหารไทยออสเตรเลีย,ร้านอาหารไทยในออสเตรเลีย,ทำงานร้านอาหารไทย,ร้านอาหารไทย,เรียนต่อ,ศึกษาต่อ,ทำงาน,หางาน,อนาคตดี,อนาคตที่ดี,เลือกอาชีพ,ช้อปปิ้ง,ซึ้อของ,ตัวอย่างภาพยนตร์,ความสำเร็จในหน้าที่การงาน,ทำงานทั่วโลก,ภาษาอังกฤษออสเตรเลีย,เรียนภาษาออสเตรเลีย,บริหารออสเตรเลีย,ธุรกิจออสเตรเลีย,คอมพิวเตอร์ออสเตรเลีย,พยาบาลออสเตรเลีย,ที่พักออสเตรเลีย,เดินทางออสเตรเลีย,เรียนเมล์เบิร์น,ศึกษาเมล์เบิร์น,เรียนต่อเมล์เบิร์น,ศึกษาต่อเมล์เบิร์น,เมล์เบิร์น,Study in Australia,Education in Australia,Study in Melbourne,Melbourne courses,Melbourne

© Contact Qualified Education Agent Counsellor
9A Swallow Street, Werribee, Victoria 3030 Australia
Tel. +613-8714-5089 , +614-0541-0152

Copyright 2010 www.australiastudyplace.com Allright reserved
Best view on Internet Explorer version 6.0 or 7.0up