Login Name:
Password:
Language :
Remember

 

 


ตอนที่ 18 ตะลุมบอน
 

 

ในกลุ่มชายหนุ่ม 4 คนที่ซ่อนตัวมากับเครื่องบิน ทุกคนไม่ได้พกอาวุธมา แต่ด้วยความศรัทธาที่มะห่ำมีต่อ 3 หนุ่มและความเป็นห่วงครอบครัวจึงพูดกับ พวก 3 นักเดินทางว่า “รีบจัดการพวกมันเลยลูกพี่
 

จารุกรพูดกับมะห่ำว่า “อยากให้พวกเขายอมแต่โดยดี ไม่อยากให้มีใครต้องบาดเจ็บ
 

ไอ้พี่เชิดได้ยินที่จารุกรพูด หัวเราะเสียงดังกว่าเดิม “ฮ่าๆๆ ขอพักหัวเราะแป๊บนะ ฮ่าๆๆ อยากจะหัวเราะให้ฟันเหยินออกมา พวกแกมาถึงนี่ รนหาที่ตายยังไม่รู้ตัว พวกเราในนี้มีอยู่ทั้งหมดยี่สิบกว่าคนพร้อมอาวุธครบมือ พวกแกมากันแค่ 4 คนเท่านี้ ยังจะปากดีอีก ช่างไม่รู้จักเจียมตัวบ้างเลยนะ  ขอหัวเราะต่ออีกแป๊บฮ่าๆๆๆ ”
 

ไอ้พี่เชิดไม่ต้องการให้จารุกรเอาลูกน้องของตัวเองมาเป็นเครื่องต่อรอง พูดจบจึง ชักปืนที่เหน็บไว้ที่พุงขื้นมายกขึ้นเล็งที่หน้าอกนายดุ๊กแล้วยิงทันที กะว่ายิงนายดุ๊กเสร็จก็จะยิง 4 หนุ่ม แต่ยิงปืนไม่ออกเพราะว่าจารุกรได้ใช้พลังจิต ทำให้ไกด้าน ไอ้พี่เชิดยิงซ้ำอีกครั้ง ผลเหมือนเดิม คือยิงไม่ออก

 

นายดุ๊กหลับตาปี๋อยู่นึกว่าตัวเองคงจะต้องตายแน่แล้ว พอรู้สึกตัวลืมตาขึ้นมาและรู้ว่ายังไม่ได้ถูกยิงจึงร้องถามไอ้พี่เชิดว่า “พี่จะยิงผมทำไมเนี่ย
 

ไอ้พี่เชิดโมโหที่ยิงปืนไม่ออก หันเดินไปสองก้าวเอี้อมมือไปกระชากดึงปืนยาว ออกจากมือลูกสมุนที่ยืนอยู่ด้านข้างเล็งไปที่นายดุ๊กอีก แล้วตอบว่า “แกมันทำงานพลาด ปล่อยให้ไอ้พวกนี้ตามมาได้ยังไง เดี๋ยวพวกตำรวจก็คงต้องแห่กันมาที่นี่
 

โธ่พี่ที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยทำงานพลาดเลยนะ ช่วยพี่ทำงานสำเร็จทุกครั้ง พี่ไว้ชีวิตผมเถอะ นึกว่าเห็นแก่ลูกนกลูกกาตาดำๆ พี่ปล่อยผมจะได้บุญยิ่งกว่าปล่อยปลาปล่อยเต่าปล่อยปลาไหลคางคกจิ้งจกตุ๊กแกซะอีก นะพี่นะ นะนะ” นายดุ๊กดิ๊กพยายามพูดโน้มน้าวให้หัวหน้าโจรเห็นผลงานที่เคยทำมาด้วยกัน แถมยังยกเรื่องบุญกุศลเพื่อให้หัวหน้าคล้อยตาม

 

ตอนนี้จารุกรกระซิบที่ข้างหูนายดุ๊กบอกว่า “ไม่ต้องกลัวปืนยิงยังไงก็ยิงไม่ออก
 

ไอ้พี่เชิดบอก “ทำพลาดครั้งเดียวก็เกินพอ ไม่ต้องพูดมากตายซะเถอะ” ว่าแล้วก็ยิงปืนใส่นายดุ๊กอีก ปรากฏว่ายิงกี่ทีกี่ทีก็ไม่ออก ไอ้พี่เชิดเดือดจัด "มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไงวะ"  พูดจบก็หันหลังไปสั่งลูกน้องทุกคนที่มีปืนให้ยิงทันที “เฮ้ยโว้ยฆ่าพวกมันให้หมด ไม่ต้องยั้ง"

 

พวกลุกสมุนไอ้พี่เชิดพร้อมใจกันทำตามคำสั่ง แต่ปรากฏว่าไม่มีปืนกระบอกไหนยิงออกเลยสักกระบอกเดียว ต่างมองปืนที่ตัวเองถืออยู่ในมือ พยายามจะสำรวจว่ามันมีอะไรเสียหรือผิดปกติ
 

จารุกร พูดขึ้นว่า “คราวนี้จะยอมแพ้กันได้หรือยัง
 

หัวหน้าโจรร้องสั่งลูกน้องเข้าตะลุมบอนแทนคำตอบด้วยความโมโหสุดขีด “เฮ้ย พวกเราลุย” พลางเอาปืนยาวที่มีอยู่ในมือจับปากกระบอกปืนแล้วเดินเข้าหาจารุกร เตรียมฟาดที่หัว
 

จารุกรกระซิบข้างหูนายดุ๊กว่า “อยู่เฉยๆไม่ต้องกลัว พวกเราจะช่วยคุ้มครองให้เอง” พูดเสร็จก็พลักนายดุ๊กออกไปด้านข้าง ตัวเองก็หลบปืนยาวที่ฟาดมาไปพร้อมๆกัน

 

เหมือนถูกมนต์สะกด นายดุ๊กว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังอย่างดี คอยดูอยู่เฉยๆ ไม่ช่วยฝ่ายไหนเลย ตัวเองรอดตายอย่างปาฏิหาริย์ ตามคำพูดของจารุกร ทุกอย่าง มันเหลือเชื่อที่ปืนทุกกระบอกจะยิงไม่ออกพร้อมๆกัน แล้วยิ่งไปกว่านั้น จารุกรรู้ได้อย่างไรว่าปืนจะยิงไม่ออก นายดุ๊กมีความรู้สึกเหมือนจารุกรและพวกเป็นเทวดา "เอาน่าเชื่อเทวดาน่าจะดีกว่าเชื่อโจรนายดุ๊กคิดในใจ

 

 เวลานี้จึงเกิดฉากมวยหมู่ปะทะกันระหว่างพวกโจรและ 4 หนุ่มที่หนีตำรวจมาจากเมืองถุงเงิน มีเพียงนายดุ๊กดิ๊กเท่านั้นที่นั่งดูฉากบู๊อย่างเพลิดเพลิน แถมเอาข้าวโพดคั่วและน้ำอัดลมมาจากไหนก็ไม่รู้นั่งกินไปด้วย

มะห่ำถนัดใช้ความว่องไว หลบหลีก และต่อยเตะอย่างรวดเร็ว

รวินันท์ ถนัดใช้เตะรวดเดียวโดน 2 – 3 คน เตะบนเตะล่าง จรเข้ฟาดหาง

อุชุกร ถนัดใช้วิธีกระทบชิ่ง ถีบ เหวี่ยงหรือผลักคนหนึ่งให้ไปโดนอีกคนหนึ่ง

ส่วนจารุกร ใช้วิธีกระโดดขึ้นเหยียบทีละคน กระโดดไปกระโดดมาอยู่บนถีบบนหัวและไหล่ของเหล่าบรรดาสมุนโจร ดูดูไปเหมือนเดินและกระโดดอยู่บนพื้นดินไม่มีผิด
 

สมุนโจรทั้งหลายรวมทั้งไอ้พี่เชิด ประหลาดใจมากที่ถูกทั้ง 4 คนทำร้ายร่างกายจนสะบักสะบอมมีทั้งหัวโนตาปูดตาปิด ปากบวม แขนห้อย แข้งขาเดี้ยงไปหมด บางคนนอนกับพี้น บางคนเดินกระเผลก ส่วนใหญ่ยืนงงสงสัยทำอะไรไม่ถูก มีบ้างที่ต่อยลม เตะอากาศ มั่วไปหมด โดยที่ไม่มีใครทำอะไรทีมนักเดินทางได้แม้แต่นิดเดียว ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียว ทั้งๆที่จำนวนคนก็มากกว่า

 

ระหว่างที่กำลังชุลมุนชุลเก และหัวหน้าโจรเห็นว่าฝ่ายของตนกำลังเพลี่ยงพล้ำเสียเปรียบอยู่นั้น นายดุ๊กดิ๊กอดไม่ได้ที่จะเข้าข้าง 4 หนุ่มได้โบกไม้โบกมือตะโกนบอกให้จารุกรซึ่งอยู่ที่สูงมองตามที่มือชี้ “ดูโน่น” มองเห็นไอ้พี่เชิดกำลังเดินย่องไปทางประตูห้องที่ดูเหมือนสำนักงานในโกดังคลังสินค้า จึงวิ่งตามไปโดยที่ไอ้พี่เชิดไม่ทันสังเกต จนทันตอนที่เปิดประตูพอดี ที่แท้ไอ้พี่เชิดเมื่อเห็นว่าพวกตัวเองสู้ไม่ได้จึงจะมาเอาตัวคนในครอบครัวนายมะห่ำซึ่งถูกขังอยู่ในห้องนี้มาเป็นเครื่องมือต่อรอง แต่ถูกจารุกร ขัดขวางไว้เสียก่อน
 

พอประตูเปิดเห็นลูกนายมะห่ำ 2 คนกำลังตั้งหน้าตั้งตาและตาตั้งหน้าตั้งเล่นวีดิโอเกมส์กันอยู่อย่างมันส์หยดติ๋งๆ ส่วนพ่อตาแม่ยายเมียและคนใช้กำลังกินปลาร้าส้มตำไก่ย่างข้าวเหนียวกันอย่างเอร็ดอร่อย เจ้เนเน่ได้ยินเสียงประตูเปิดจึงเหลือบมองมาที่ประตูเห็นจารุกรกำลังกระชากคอเสื้อไอ้พี่เชิดล้มลงด้านหลังเสียงดังดึง ทำให้ทุกคนในห้องต้องหยุดทำกิจกรรมที่ทำอยู่ชั่วคราว เจ้เนเน่ไม่ต้องการให้ลูกตกใจจึงบอกกับลูกว่า “เขาถ่ายหนังกันอีกแล้วล่ะลูก เล่นกันต่อไปไม่ต้องสนใจ
 

ไอ้พี่เชิดลุกขึ้นยืนแล้วพูดแก้ตัวกับจารุกรว่า “จะขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย
 

จารุกรตอบว่า “ห้องน้ำอยู่ทางโน้น” พลางชี้ไปทางป้ายสุขาชายหน้าห้องน้ำ
 

ไอ้พี่เชิดทำท่าเดินไปทางที่จารุกรบอก แล้วก็หันกลับมาพร้อมปืนจ่อมาที่ตัวจารุกร ลองยิงดูอีกสักครั้งเผื่อคราวนี้จะยิงออก แต่ผลคือเหมือนเดิมคือยิงไม่ออก ไอ้พี่เชิดรู้สึกขัดใจอย่างที่สุด ขว้างปืนไปหมายจะให้โดนหัวจารุกร จารุกรมองดูปืนที่ลอยมาแล้วก็บังคับให้ปืนหมุนแบบบูมเมอแรง กลับไปทางไอ้พี่เชิด ไอ้พี่เชิดวิ่งหนี เจ้าปืนบูมเมอแรงก็ยังตามมา ไอ้พี่เชิดวิ่งวนหนีจนเหนื่อยหอบ จนในที่สุดหมดแรงหยุดวิ่ง บอกยอมแพ้ บูมเมอแรงรุ่นพิเศษจึงตกลงไปที่พื้น

 

ครอบครัวนายมะห่ำถูกช่วยออกมา ลูก 2 คน พอเจอหน้าพ่อก็ถามว่า “พ่อ เขาถ่ายหนังกัน เสร็จหรือยัง
 

มะห่ำตอบว่า “ยังจ้ะลูก ยังเหลืออีกนิดหน่อย”  พูดจบก็กอดลูกทั้งสองคนอย่างแน่นแล้วก็หอมแก้มลูกๆ เจ๊เนเน่เดินตามเช้ามาร่วมวงกอดและหอมแก้มด้วยอีกคน

 

Tag: เรียนออสเตรเลีย,ศึกษาออสเตรเลีย,เรียนต่อออสเตรเลีย,ศึกษาต่อออสเตรเลีย,เรียนต่อต่างประเทศ,ศึกษาต่อต่างประเทศ,ประเทศออสเตรเลีย,ออสเตรเลีย,ไปออสเตรเลีย,ศูนย์แนะแนวการศึกษา,แนะแนวการศึกษา,ให้ข้อมูลการศึกษาต่อ,เรียนและทำงาน,เรียนภาษา,เพลงสากล,สมัครเรียนต่อออสเตรเลีย,สมัครเรียนต่อ,เรียนและทำงานในออสเตรเลีย,เรียนและทำงานในต่างประเทศ,หางานที่ออสเตรเลีย,เรียนต่อปริญญาตรี,เรียนต่อปริญญาโท,จัดหาหลักสูตร,คำตอบศึกษาต่อ,งานสัมมนาศึกษาต่อต่างประเทศ,นิทรรศการศึกษาต่อต่างประเทศ,สถาบันการศึกษาออสเตรเลีย,มหาวิทยาลัยออสเตรเลีย,ปริญญาตรี,ปริญญาโท,ปริญญาเอก,อนุปริญญา,ปริญญาออสเตรเลีย,ประกาศนียบัตรออสเตรเลีย,โรงเรียนในออสเตรเลีย,อุดมศึกษาออสเตรเลีย,หลักสูตรออสเตรเลีย,ระบบการศึกษาออสเตรเลีย,ใช้ชีวิตออสเตรเลีย,คำถามเรียนต่อออสเตรเลีย,ขอวีซ่านักเรียนออสเตรเลีย,อยู่ถาวรออสเตรเลีย,คนไทยในออสเตรเลีย,นักเรียนไทยในออสเตรเลีย,เรียนต่อที่ไหนดี,การศึกษาออสเตรเลีย,การเรียนออสเตรเลีย,หางานร้านอาหารไทยออสเตรเลีย,ร้านอาหารไทยในออสเตรเลีย,ทำงานร้านอาหารไทย,ร้านอาหารไทย,เรียนต่อ,ศึกษาต่อ,ทำงาน,หางาน,อนาคตดี,อนาคตที่ดี,เลือกอาชีพ,ช้อปปิ้ง,ซึ้อของ,ตัวอย่างภาพยนตร์,ความสำเร็จในหน้าที่การงาน,ทำงานทั่วโลก,ภาษาอังกฤษออสเตรเลีย,เรียนภาษาออสเตรเลีย,บริหารออสเตรเลีย,ธุรกิจออสเตรเลีย,คอมพิวเตอร์ออสเตรเลีย,พยาบาลออสเตรเลีย,ที่พักออสเตรเลีย,เดินทางออสเตรเลีย,เรียนเมล์เบิร์น,ศึกษาเมล์เบิร์น,เรียนต่อเมล์เบิร์น,ศึกษาต่อเมล์เบิร์น,เมล์เบิร์น,Study in Australia,Education in Australia,Study in Melbourne,Melbourne courses,Melbourne

© Contact Qualified Education Agent Counsellor
9A Swallow Street, Werribee, Victoria 3030 Australia
Tel. +613-8714-5089 , +614-0541-0152

Copyright 2010 www.australiastudyplace.com Allright reserved
Best view on Internet Explorer version 6.0 or 7.0up