ตอนที่ 1 ตลาดตุ้มจันทร์

ปี พ.ศ. 2551 เดือนเมษายน ในตอนสายๆ วันหนึ่ง ณ ตลาดตุ้มจันทร์ เมืองถุงเงิน วันนี้ตลาดจ๊อกแจ๊กจอแจไปด้วยผู้คนมากมาย พ่อค้าแม่ขาย คนเดินตลาด กำลังซื้อกำลังขาย กันอย่างเพลิดเพลิน อากาศก็กำลังดี มีลมพัดเย็นสบาย
 

อย่างไม่นึกไม่ฝัน จู่ๆ ท้องฟ้าก็เกิดมืดครึ้ม แล้วตามด้วยบรรยากาศคล้ายฟ้าแลบ เดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่าง  ลมพัดแรงเหมือนมีลมพายุ ตามด้วยเสียงประหลาดดังขึ้น “ป๊าด”“ป๊าด”“ป๊าด” และฟ้าก็เกิดความสว่างขึ้นเหมือนเดิม
 

พร้อมๆกันนั้นเองก็มีควันสีขาวเหมือนหมอกปกคลุมไปทั่วแหล่งที่ทำให้เกิดเสียงป๊าดนั่น เมื่อควันเริ่มจางลงก็ปรากฎว่ามีเงาเหมือนคน 3 คนยืนอยู่ มีแม่บ้านคนหนึ่ง เห็นเงานั้นอยู่ดีๆก็เกิดมีขึ้นตรงหน้าจึงปล่อยตะกร้าที่ถืออยู่ร่วงลงพื้นแล้วอุทานว่า “อุ๊ย อ๋อยร่วงอ๋อยหล่นตกกะได ใจหาย ว๊ายช่วยด้วย ผีหลอก” ว่าแล้วเธอก็วิ่งแน่บหนีไปในทันที ตะกร้งตะกร้าไม่เอาแล้ว วิ่งอย่างเดียว
 

ผู้คนอีกส่วนหนึ่งก็วิ่งตามออกมา แต่ก็ยังมองไปตรงกลุ่มควันนั่น ด้วยความอยากรู้ว่า ผีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร คราวนี้เห็นชัดเจน แจ๋วแหววเลยว่า เงาที่เห็นรางๆ เมื่อตะกี้ ที่จริงคือชายหนุ่มวัยรุ่น 3 คน ยืนเรียงแถวหลับตาร่างเปลือยเปล่าอยู่ตรงนั้นนั่นเอง
 

คราวนี้คนที่กำลังจะวิ่งหนีอยู่ ต่างก็ปรับเปลี่ยนอารมณ์ไปคนละอย่าง อาเฮียที่อยู่ตรงเขียงหมูร้องว่าอุทานว่า “ไอ้หยา พวกโรคจิต” คนกลุ่มที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด ต่างก็งงว่า 3 หนุ่มนี้มาจากไหน มาได้อย่างไร ไม่เห็นมีวี่แววว่า จะวิ่งเข้ามาในกลุ่มหมอกควันตอนไหนอย่างไร แม่ค้าขายผักตั้งสติได้ก่อนใคร ร้อง"โอ้มายก๊อด" แล้วควักโทรศัพท์มือถือกด 191 แจ้งเหตุทันที “โหล 191 ใช่ไหมค้า นี่ขวัญพูดน้า อยู่แผง 26 ตลาดตุ้มจันทร์ ขอแจ้งเหตุ มีการอนาจารกันค่า คุณตำรวจมาด่วนด้วยค่า ทนดูไม่ได้แล้ว พวกมันยืนหลับตายืนนิ่งปล่อยมือทั้ง 3 คน เห็นหมดเลยค่า ผมดำคน อีกคนผมทอง อึกคนผมแดง หน้าตาก็ดี ไม่น่าจะทำอย่างนี้กันเลยค่า รีบมานะค้า ขวัญจะไปดูต่อ รีบเลยด่วนๆ เดี๋ยวมันหนี แล้วว่างๆอย่าลืมมาอุดหนุนกันบ้างนะค้า ไปล่ะค่า แค่นี้น้า” ว่าแล้วเธอก็กดวางสายโทรศัพท์เก็บ และกลับมาติดตามความคืบหน้าของเหตุการณ์ต่อไป
 

กลุ่มคนที่จะวิ่งหนี ต่างก็เดินกลับเข้ามามุงดูด้วยความสนใจ วิจารณ์กันไปต่างๆนานา แต่ส่วนใหญ่ก็จะพูดไปในทาง ทางทำนองว่า เป็นพวกโรคจิตวิตถาร อนาจาร ไม่อายฟ้าอายดิน อายผีสางเทวดานางไม้ จ้าวป่าจ้าวเขา มีแต่พวกสาวๆวัยรุ่นที่ยืนอยู่ห่างออกไปไกลหน่อย ต่างก็ร้องกรี๊ดในความหล่อของพวกเขาทั้ง 3 คน และวิ่งเข้าไปเพื่อที่จะได้เห็นใกล้ชิดขึ้น บางคนแม่มาด้วย บอกให้รีบกลับบ้านก็ต้องร้องว่าเสียดายไม่ได้เข้าไปดู อยากจะรู้ว่ามันยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างขนาดไหน หรือจะเป็นนกน้อยทำรังแต่พอตัว มีสาวหนึ่งหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากำลังจะถ่ายรูป แต่ก็ถูกคุณแม่ดึงตัวไปซะก่อน แถมปิดตาลูกสาวด้วยบอกว่าอุดจาด ลูกกะตา
 

ถึงตอนนี้หนุ่มน้อยทั้ง 3 ก็เริ่มรู้สึกตัว พอลืมตาขึ้นมาเห็นผู้คนยืนมุงกันอยู่ ก็ตกใจ หันมามองกัน คนผมดำเป็นคนเริ่มพูดถามเพื่อนว่า “พวกเขามาคอยต้อนรับเรากันหรือนี่”
 

หนุ่มผมทองตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พวกเรากำลัง โป๊อยู่”
 

เจ้าผมแดงที่ยืนอยู่ตรงกลางไวที่สุด หยิบกล่องเปล่าที่วางอยู่กับพื้นตรงแผงขายผลไม้ใกล้ๆที่เขายืนอยู่มาบังกล่องดวงใจ
 

หนุ่มผมทองตัดพ้อเพื่อนว่า “ไม่หยิบเผื่อเพื่อนบ้างเลยนะ” พูดพลางก็หยิบถุงก๊อบแก๊บที่ตัวเองเหยียบอยู่มาปิด น้องชายของตัวเองบ้าง

ส่วน คนผมดำไม่หยิบอะไรเลย เพราะว่าสองมือกำลังปกป้อง ของสงวนอยู่ อย่างกะจงอางหวงไข่
 

เจ้าผมแดงคางบุ๋ม คิ้วเข้ม ตาคม บ่นว่า “ยัยจียอง กับ เจ้ซิก้า สงสัยจะแกล้งพวกเราแน่เลย ถึงได้ส่งพวกเรามาโผล่ตรงนี้ พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะ”
 

คนผมดำตาตี่ แก้มและริมฝีปากเป็นสีชมพู บอกเพื่อนว่า “ก็ไม่รู้ซินะ หัวหน้าศูนย์บอกว่ามาถึงก็รู้เอง นี่ยังไม่รู้เลย เดี๋ยวรอสักพักเรื่องคงมาหาเราเองแหละ  พวกเรายิ้มเข้าไว้ พวกเขาจะได้รู้ว่าเรามาดี” พูดเสร็จก็ยิ้มเห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง
 

หนุ่มผมทองจมูกโด่ง ตาสีฟ้า ขนตางอน ยิ้มเห็นแก้มขาวใส ตอบ “เออ ยิ้มอยู่” มีเสียงกรึ๊ดมาจากกลุ่มเด็กสาว ได้ยินเสียงร้องว่า “อุ้ย ยิ้มน่ารักจังเลย”
 

สาวๆกลุ่มที่อยู่ด้านนอก ก็เข้ามาล้อมวงใกล้ชิดติดพันอยู่กับ 3 หนุ่ม 3 มุม หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูป บางคนพกกล้องมาด้วยก็ควักออกมาถ่ายด้วย จ้าละหวั่น พวกที่มาทีหลังกลัวน้อยหน้า บางคนมากับเพื่อนก็ให้เพื่อนถ่ายรูปให้ ตัวเองไปยืนอยู่ข้างๆ 3 หนุ่มรูปงาม สักพักปรากฎว่า สาววัยรุ่นทั้งหลายต่างตามกันขอถ่ายรูปกับทั้ง 3 หนุ่มกันใหญ่ พวกพี่ ป้า น้า อา คุณตา คุณลุง ต่างก็ส่ายหน้า ถอนหายใจ ทำนองบอกว่าเด็กสาวพวกนี้มันไม่ไหวเลย พวกโรคจิตยังจะอยากไปถ่ายรูปด้วย ณ ชั่วโมงนี้ ตลาดสด ก็ไม่เหมือนตลาดสด ไม่มีการซื้อการขาย มีแต่เสียงกรี๊ดตื่นเต้นของสาวๆ การถ่ายรูป และเสียงเม้าท์กันอย่างสนุกปาก
 

ขณะที่กำลังชุลมุนวุ่นวายอยู่นั้น มีเจ้าหน้าที่ตำรวจจำนวน 4 นาย เดินแหวกกลุ่มผู้คนที่กำลังมุง 3 หนุ่มที่ถูกเรียกว่าไอ้โรคจิต จนถึงตัว แล้วหนึ่งในนายตำรวจ ผู้นำทีมเมื่อมาถึงเห็นพยานหลักฐานแวดล้อมชันเจน ก็พูดขึ้นด้วยเสียงอันดังชัดถ้อยชัดคำกับลูกทีมว่า “คุมตัวไปโรงพัก”
 

เจ้าคางบุ๋ม ถามเพื่อนว่า “เราตามเขาไปดีไหม”
 

หนุ่มนัยตาสีฟ้า ตอบ “ไปเหอะ หรือว่าแกไม่ไปอยากจะอยู่ต่อ”
 

คนแก้มชมพู รีบพูด “ไปๆๆๆๆๆๆ”
 

ว่าแล้วเขาทั้งสามก็ เดินตามนายตำรวจทั้ง 4 ไปขึ้นรถตำรวจที่จอดอยู่หน้าตลาดแต่โดยดี โดยมีปาปารัชซี่ คอยถ่ายรูปไปตลอดทาง เผื่อว่าจะมีภาพหลุด หรือภาพโผล่ ขึ้นที่โน่นที่นี่ แต่เนื่องจาก 3 หนุ่มปิดป้องมิดชิด จึงไม่มีภาพอนาจารให้มีใครได้เห็นแต่อย่างใด สร้างความผิดหวังให้เกิดขึ้นแก่หมู่มวลปาปารัชซี่ทั้งหลายไปตามกัน